Üç Maymun

En büyük marifet, susmaktır belki de
Kutupları eritip, arafta kalmaktır
Gülleri bırakıp, papatyalarla solmaktır
Ateşten yanmayıp, buzdan donmayıp
Her zaman koşulsuz, üç maymunu oynamaktır
Ne deniz boğar, seni ne rüzgar üşütür
Ne de en büyük, fırtına şehirlerini süpürür
Gözyaşların en az senin kadar hürdür
En iyisi solunla, sağını kollamak
Yoksa doğduğun gün, en büyük yas günüdür.

Özlemek

Özlemek.
Bir mumun yok oluşunu izlemek.
Ve kalbindeki lambaları,tek tek söndürmek.
Ölüm kadar gerçek.
Kaybetmek.
Ve güzel yanı ne biliyor musun?
Bir daha ölmeyeceğini bilmek.

Sıkıcı bir derste şiir yazmaktan başka yapacak bir şey bulamayan biz...

Ben:
Mevsim sonbahardır dostum
Vur yine hüznünü satırlara
Kış olur dostum bilirsin
Sabahlarsın karanlık hanlarda

Arkadaşım:
Akşam
babamın sıcak şefkati
çirkin komşu kızının güzelliği
gündüz çabucak geçen zamanın soluklandığı dem
Ey akşam! Gel, sessizliğimiz isyanımız olsun...

Ben:
Kestaneler dost olmuş kırmızı ateşle
Tutturmuşuz dizimize deli bir nara
Sokaklar sel olmuş, lambalar isyanda
Bak yine ellerimde, o siyah kış var hala

Arkadaşım:
Bu yağmur içimde nakşeden bir çift el
Gençliğimi dizginleyen rahmet urganı
Doyur, toprak yastığım; ıslanacak!
Bu yağmur, mezarımda su, ebediyen yağacak

Ben:
Okyanuslar yağdı kalbime, ben hala hayallerde
Kaybetmişim kendimi o bildiğin sislerde
İzliyorum yılları, özlemim benliğimi aşmış
Bak hala uyuyor çocukluğun, o bıraktığın yerde

Arkadaşım:
Varlığımız sükuneti şimdi darağacında
Neşem Kaf dağında fikrim firari
Su akmadan kum dereden kalkmasın
Sensiz güneş aynı yerden doğmasın