Masumiyet

Beyaz elbisesiyle
Ve o saftirik halleriyle
Otururdu karşımızda
Masumiyet
İnsanlığa bahşedilmiş
En büyük nimet
Kalpsiz dünyaların gözlerinde bilenmiş
Tüm o karanlık imparatorların keskin kılıçlarının ortasında
Her şey yok olmuşken
Kılıçların içinden geçemediği tek şey
Masumiyet
Nefretin körüklenmediği çağlarımızın
En sedefli yaşlarımızın
Gözlerindeki beyaz perde
Masumiyet

Ve bir gün,
Kuşlar uçmadı sıcak iklimlere
Yağmur yağarken bu kez
Bulutlar ağlamadı
Ve sonra öğrendik ki
Bulutlar pamuktan değilmiş
Hep birlikte onu arıyorduk artık
Ve tüm gerçek gözyaşlarını
Masumiyet yittiğinde akıttık

Arıyorduk sokak sokak
Masumiyet nerede
Nerede o gülen yüzüyle ay dede
Biz onu ararken yeryüzünde
O kendini göklere
Ay dedenin kollarına asmış
Meğer onun da ömrü
Bu kadar kısaymış
Sonra anladık ki
Ay dede bu yüzden somurtkanmış

Bir günah gibi duruyordu artık gökyüzünde
Karanlığın doğduğu yerde
Güzel beyaz elbisesiyle
Masumiyet